Dave Philippo, jazzpianist, is ook componist, zanger, bandleider en leraar, hij vertelde zijn bandleden dat hij muziek wilde schrijven voor ieder van hen voor zijn nieuwe album en vroeg hen welke elementen zij erin wilden hebben, hij vond hun antwoorden verrassend en uitdagend, zoals een wals in 4 kwartsmaat of een nummer over een giraffe, maar hij ging de uitdaging aan. Op “Dedications- Jazz from planet Flippo” zijn er 8 originele titels en 3 van bekende pop artiesten omgewerkt naar het jazz idioom. Ieder nummer is gewijd aan een lid van de band en aan vrienden, familie en andere artiesten die hij bewondert. “Dedication” is zijn zesde album als leider, elk album getuigt van Flippo’s interesse in het constant verruimen van zijn muzikale palet door verschillende muziekstijlen en muziek uit andere culturen in te passen. Flippo is afkomstig uit Pittsburgh, hij begon met piano spelen op 4-jarige leeftijd en leerde eerder noten lezen dan woorden. Hij haalde zijn doctoraat in compositie en piano aan de universiteit in Michigan en zijn masters aan de Eastman School of Music.

Hij koos Chicago als woon en werkplek en begon aldaar een studie jazz theorie en piano bij jazz onderwijzer Alan Swain. Tussen 1988 en 1990 speelde en componeerde hij voor het Ethos Chamber Orchestra, gespecialiseerd in “third stream” oftewel muziek die zich beweegt tussen jazz en klassiek. In 1992 stelt hij zijn eerste jazz groep samen “Flippomusic”. Op de eerste twee albums was er sprake van een mix van world music en jazz. De naam van deze groep van Flippo is “Jazz From Planet Flippo” bestaand uit Donn De Santo op contrabas en el. bas, Dan Hesler op sopraan- en tenorsax en fluit, Heath Chappell op drums en natuurlijk Dave Flippo op piano, keyboard en melodica, op twee nummers is Aras Biskis te horen op percussie.

Het album opent met Stevie Wonder’s “Too High” dat hij eerder opnam op zijn album Innervisions uit 1973. Het origineel is natuurlijk een prachtig nummer en deze jazzy versie is dat evenzo, misschien nog wel fijner met de swingende souplesse van dit kwalitatief hoogstaande gezelschap. “Finch House” oftewel vinkhuis gaat over het gezang van vinken hoewel de hoeveelheid noten hier aanzienlijk minder is dan die van de vogeltjes die ik iedere ochtend hoor, het is opgedragen aan Flippo’s schoondochter Anh Pham. Saxofonist Dan Hasler wilde een nummer over een giraffe en dat krijgt hij met “Giraffe Trek”. Het nummer “Rehab” van wijlen Amy Winehouse krijgt een New Orleans make-over met een lekkere sax solo en swingend pianospel van Flippo, super. Percussionist Aras Biskis had gevraagd om een Griekse jig, een onbestaanbaar iets natuurlijk maar Flippo heeft er weer wat moois van gemaakt !

“Karma Police” van Radiohead krijgt ook een Flippo behandeling en dat is een flinke verbetering, geen “zang” (het mag duidelijk zijn, ik hou niet van Radiohead) maar soepel saxspel en een uitstekende solo op keyboard. “Four-Four Waltz” is opgedragen aan pianist, onderwijzer en mentor Alan Swain. Op de vraag van Flippo waar Alan van hield , antwoordde hij, een wals in 4, en voilà hier is die wals, een prachtig muziekstuk. Het afsluitende “Metamorphosis” is voor drummer Heath Chappel, hetgeen duidelijk te horen is met de centrale rol voor het slagwerk, een uiterst doorwrocht werk waarvan het echt genieten is, een perfect einde van een zeer geslaagd album, bij elke luisterbeurt is het weer genieten geblazen.

Jan van Leersum.